Detaylı Ultrasona Giderken Ne Yenmeli?
Bir sabah Kayseri’nin soğuk havası, beni biraz da olsa uyandırmıştı. Yatakta uyanır uyanmaz gözlerim cama takıldı; ilkbaharın serin rüzgarı, her zaman olduğu gibi, penceremin arasından sızıyordu. O gün, hayatımda birkaç şeyi netleştirmek için doktora gidecektim. Detaylı ultrasona. Normalde çok endişelenmezdim, ama bu sefer biraz farklıydı. Geçen hafta yapılan testler ve doktorun söyledikleri aklımdan çıkmıyordu. Bir şeyler doğru gitmiyordu. Vücudumda hissettiğim tuhaflıklar, içimdeki korku ve kaygıyı artırıyordu.
Sabahın İlk Yudumu ve Duygularım
Kahvemi hazırlarken, içimden “Bugün neyi yediğimi çok dikkatli seçmeliyim,” dedim. Çünkü daha önce okumuştum, detaylı ultrason öncesinde mideyi boş tutmak gerekirmiş. Bir taraftan da vücudumun bana verdiği sinyallerle baş başa kalmıştım. Bu kadar stresin içinde, kahvenin sıcaklığı bir nebze olsun beni rahatlatıyordu. Ama bir yandan da, midenin çok boş olmaması gerektiğini de biliyordum.
Bazen içimdeki hisleri, kararlarımı etkileyen şeyleri çok fazla sorguluyorum. Kaygı, korku, ama aynı zamanda umut da vardı. İşte bu yüzden sabah kahvaltısında sadece bir parça peynir ve birkaç zeytin ile yetinmeye karar verdim. “Açken gitmek daha kötü olabilir,” diye düşündüm. Çünkü midemin boş olması, doktorun yapacağı işlemi zorlaştırabilirdi. Diğer yandan, fazla yemek de istenmeyen sonuçlara yol açabilirdi. Bu dengeyi kurmaya çalışarak, gerçekten ruh halimi ve fiziksel sağlığımı en iyi şekilde korumaya karar verdim.
Yolda Düşünceler
Yola çıktığımda, Kayseri’nin en yoğun caddelerinde ilerlerken, içimdeki heyecan hala bir türlü geçmemişti. “Ya bir şey çıkarsa?” diye düşündüm. 25 yaşında olmama rağmen, bazen bu tür sağlık meseleleri beni çok sarsıyordu. O kadar fazla olasılık vardı ki kafamda. Doktorun odasına girdiğimde, sanki tüm dünya duruyordu. Duygularım bir anda karma karışık olmuştu. Kendimi savunmasız hissediyordum ama bir yandan da umutluydum. Belki de gerçekten hiçbir şey olmayacak, sadece fazladan kaygı yapıyordum.
Ultrason odasına geçerken, son bir kez mideme baktım. Kahvaltım çok hafifti, midemde bir şeyler vardı ama rahatsız etmiyordu. “Acaba doğru karar mı verdim?” diye sorarken, derin bir nefes aldım. Bilgisayar ekranına yönelen doktorun elleri, birkaç saniye sonra ne olduğunu göstermeye başladı. O an, ultrasonun nasıl bir işlem olduğunu düşünmemek zor.
Doktorun Söyledikleri ve Kendime Sorularım
Bir kaç dakika sonra, doktor sonunda bana döndü ve “Her şey yolunda” dedi. O an, her şeyin üstümden geçtiğini hissettim. O kadar çok kaygı, o kadar çok korku yaşadım ki, sonunda bir şey çıkmaması her şeyin şükürle bitmesine neden oldu. Yine de, bir yandan “Peki, ya bir şey olsaydı?” diye sorgulamadan edemedim.
Ultrason sırasında biraz karın ağrısı hissetmiştim ama asıl büyük stresin, işlem sırasında mideyi çok zorlamamış olmam nedeniyle olduğunu düşündüm. “Keşke daha çok yemek yeseydim, ya da tam tersi biraz daha aç kalsaydım?” diye içimden sorular geçirdiğimde, aslında bir şeylerin dengeyi bulmuş olduğunu fark ettim. O kadar basit bir şeydi aslında: Ne çok fazla yemelisin ne de çok az.
Günün Sonu ve Şükür
Sonraki birkaç saat, bu deneyimi sindirerek geçirdim. Evime döndüğümde, kendime koyduğum bir hedef vardı: “Bugün, fazla kaygılanma. Her şey yolunda.” Midenin halini düşünmek, o kadar önemli bir şey değilmiş meğer. Önemli olan, kendi vücuduna saygı göstermekti. O gün, ne yenmesi gerektiği konusunda öğrendiğim şey de buydu. Zihinsel ve bedensel dengeyi korumak her şeyden daha önemli. Gözlerim hala biraz yaşlıydı, ama bir yandan da hafif bir rahatlama vardı. Çünkü o kadar kaygı yapmama rağmen, sonunda her şey yolunda gitmişti.
Ertesi gün, belki de detaylı ultrason öncesinde ne yemeliyim diye bir daha düşünmeyeceğim. Çünkü önemli olan, vücudumla barış içinde olmak ve onun bana verdiği sinyalleri duymaktı. Ne fazla yemek, ne de aç kalmak. Yalnızca denge. Bu kadar basitti.
Sonuç: Bedenimle Barış
Bugün, detaylı ultrasona giderken ne yemeliyim sorusuna vereceğim cevap, kesinlikle “kendini dinle” olurdu. Çünkü en iyi karar, bedeni ve ruhu dinleyerek verilendir. Sağlık, sadece tıbbi değil, duygusal bir yolculuk ve bazen bu yolculukta ne kadar çok kaygı yaparsak, o kadar zor geçer. Yani, kendimize çok yüklenmemek gerekiyor. Her şey yolunda.